Τις περισσότερες φορές, το όνειρο της εξοχικής κατοικίας ταυτίζεται με ένα σπίτι σε παραλία, κι αν είναι δυνατόν κάπου τόσο μακριά, ώστε να μη μας ενοχλούν περαστικοί ή γείτονες. Οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου σπιτιού επέλεξαν να χτίσουν... πάνω από τη θάλασσα, σε έναν τόπο με μαγευτική θέα και με την παραλία να απέχει μόλις 3-4 λεπτά με το αυτοκίνητο. Ανέθεσαν τα περαιτέρω στον πολιτικό μηχανικό Νίκο Ζουλαμόπουλο, ο οποίος κατασκεύασε ένα σπίτι βασισμένο στις παραδοσιακές τεχνικές και σύμφωνα με την αισθητική του νησιού, με βασικό υλικό τον τοπικό σχιστόλιθο εφαρμόζοντας με πολλή προσοχή μελέτη του αρχιτέκτονα Νίκου Αλεξάνδρου. Το κτίσμα βρίσκεται στη νοητή «βεράντα» μιας τζιώτικης πλαγιάς με μεγάλη κλίση, πάνω από το Βουρκάρι.

Το σχέδιο του σπιτιού βασίζεται σε ένα διαμήκη άξονα τον οποίο τίποτα δε διακόπτει οπτικά. Στην ουσία μιλάμε για έναν μακρύ διάδρομο, ο οποίος σε ορισμένα σημεία λειτουργεί και ως τμήμα δωματίων. Το δάπεδο είναι ενιαίο και οι ευθείες των πλακιδίων του διατρέχουν όλο το οίκημα. Με τον τρόπο αυτό το σπίτι κερδίζει ευρυχωρία και άνεση και δεν αφήνει πουθενά την εντύπωση ενός κλειστού ή πιεστικού χώρου. Σε αυτό συντελούν φυσικά τα πολλά παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες, τα οποία επιτρέπουν στον επισκέπτη να έχει διαρκή οπτική επαφή με το τοπίο γύρω από το σπίτι. Ενα ενιαίο καθιστικό-κουζίνα λειτουργεί και ως χώρος υποδοχής, μπαίνοντας από την κεντρική είσοδο. Το πάσο της κουζίνας, τα μεγάλα ράφια από πάνω, ακόμα και οι εντοιχισμένες εταζέρες, είναι όλα κατασκευασμένα από μονοκόμματες, λαξευμένες πέτρες. Το «νεολιθικό» ντεκόρ δένει άψογα με το λευκό των τοίχων και τα λιτά έπιπλα. Εξάλλου, η διακόσμηση του σπιτιού και η επίπλωση ακολουθεί σκανδιναβικά χρώματα και φόρμες. Ο συνδυασμός των δύο αυτών τάσεων, της γυμνής πέτρας από τη μια και της λιτής επίπλωσης από την άλλη, διαμορφώνουν σιγά σιγά το στιλ του σύγχρονου, νησιώτικου σπιτιού. Οι κρεβατοκάμαρες είναι εντελώς απλές. Αλλωστε, η λογική ενός τέτοιου σπιτιού δεν είναι τα πολυτελή υπνοδωμάτια για να κλείνεται κανείς μέσα, αλλά οι εξαιρετικές βεράντες για να βγαίνει όσο γίνεται περισσότερο έξω! Αυτή ήταν και η λογική του πολιτικού μηχανικού, που έδωσε μεγαλύτερη σημασία στον περιβάλλοντα χώρο και σε ό,τι βρισκόταν γύρω από το σπίτι. Το κτίσμα περιβάλλεται από βεράντες και υπαίθριους χώρους διαφόρων ειδών. Υπάρχουν οι κλασικές καλαμωτές που σκιάζουν τις νοτιοδυτικές βεράντες, ενώ μια άλλη πιο κρουστή, σαν υπόστεγο, καλύπτει το άνοιγμα πίσω από την κουζίνα και την κεντρική είσοδο, δημιουργώντας έναν ευχάριστο χώρο. Προστατευμένος από τον ήλιο και τον αέρα, χρησιμοποιείται σαν καλοκαιρινή τραπεζαρία. Στη μπροστινή βεράντα, ανάμεσα στα δωμάτια, δημιουργείται ένας μικρός προστατευμένος χώρος, κατάλληλος για πρωινό. Οι βαθμίδες που έχουν διαμορφωθεί ώστε να διασκεδάσουν την κλίση του εδάφους, έχουν μετατραπεί σε κήπους, όπου έχουν φυτευτεί γεράνια, τριανταφυλλιές και άλλα φυτά, δημιουργώντας μια ευχάριστη αντίθεση με το διπλανό, χέρσο χώρο. Ο προσανατολισμός του σπιτιού είναι στον άξονα Ανατολής-Δύσης και οι βεράντες του βλέπουν τον ήλιο να δύει πίσω από τα βουνά της Αττικής, που μπορεί να απέχουν μόλις 15 μίλια, αλλά μοιάζουν τόσο μακρινά για όσους αντικρίζουν από εδώ το ηλιοβασίλεμα...