Κάποια δωμάτια είναι πιο ακατάστατα από άλλα. Δεν είναι τυχαίο αλλά προμελετημένο έγκλημα!
Εδώ και τρεις μέρες η αφιχθείσα από το Αμβούργο βαλίτσα είναι ανοιχτή, ξαπλωμένη στη μέση του σαλονιού, γεμάτη ρούχα και σουβενίρ, βάζοντας τρικλοποδιές σε όποιον περνάει. Δίπλα, στο τραπεζάκι, συμβιώνουν μπομπονιέρες, απωλεσθέντα κουμπιά, διαφημιστικά στυλό και ένας πύργος χαρτιών και λογαριασμών, ο οποίος θα στέκεται εκεί ως τη στιγμή της κατάρρευσής του.
Προσοχή! Οταν το βλέμμα “συγκρούεται” με εκατοντάδες αντικείμενα, το στρες εκτοξεύεται σαν πύραυλος. Επομένως, το τακτοποιημένο σπίτι έχει ηρεμιστικές ιδιότητες.
Η Αμερικανίδα περιβαλλοντική ψυχολόγος Sally Augustin πιστεύει ότι ένα ακατάστατο δωμάτιο λέει πολλά για εμάς. Για παράδειγμα, ο πανικός στο χολ (ή στο καθιστικό, αν δεν υπάρχει το πρώτο) δηλώνει εξωστρέφεια· θέλουμε να αποκαλύψουμε πράγματα για τον ευατό μας σε όποιον μπαίνει στο σπίτι. Αντίστοιχα, το χάος στην κουζίνα πιθανώς φανερώνει έναν περιπετειώδη χαρακτήρα.
Οσο για το μπάνιο και το υπνοδωμάτιο, τους πιο προσωπικούς χώρους του σπιτιού, όταν χάνεται ο έλεγχος της κατάστασής τους, έχουμε θέματα ανασφάλειας.
Τι γίνεται, όμως, αν όλο το σπίτι θυμίζει... γιουσουρούμ; Ισως νιώθουμε ακόμα έφηβοι, ανακατασκευάζοντας μια περασμένη εποχή που κλειδωνόμασταν στο δωμάτιό μας και βυθιζόμασταν σε ένα σύμπαν γεμάτο περιοδικά, αφίσες, δυνατή μουσική και πεταμένα ρούχα. Ισως, πάλι, δεν θέλουμε με τίποτα να αποχωριστούμε το παρελθόν μας -το οποίο, ως γνωστόν, γίνεται όλο και μεγαλύτερο όσο περνάει ο καιρός. Γι’ αυτό και συλλέγουμε τα πάντα, από αεροπορικά εισιτήρια μέχρι πορτ κλε, φτιάχοντας ένα σπίτι-αρχείο.
