Ο Τζέσε Τζέιμς και ο Ρόμπερτ Φορντ. Ο λαϊκός ήρωας και ο δειλός. Το υπέρλαμπρο άστρο και ο ετερόφωτος οπαδός. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, μαζί στη ζωή αλλά και στον θάνατο. Οπως σε όλες τις άρρηκτα δεμένες δυάδες, τα όρια είναι δυσδιάκριτα - όπως και η ακρίβεια των ορισμών: πόσο εγκληματίας είναι ο ήρωας Τζέσε; Πόσο γενναίος ο ασήμαντος δολοφόνος του; Ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι;

Ενα είναι σίγουρο: ο θύτης δεν υπάρχει χωρίς το θύμα. Το είδωλο δεν υφίσταται χωρίς τον θαυμαστή. Ο Μπραντ το ξέρει, ο Τζέσε επίσης, εξ ου και επέλεξε ο ίδιος τον φονιά του, ακυρώνοντας με αυτήν την απόφαση τη φαινομενική εξουσία του νεαρού εχθρού του. Στη ζωή, όπως και στο σινεμά, όλα είναι σχετικά. «Ο όρος γουέστερν είναι παραπλανητικός», μας λέει ο Μπραντ Πιτ στο Φεστιβάλ Βενετίας. «Για τον σκηνοθέτη Αντριου Ντόμινικ είναι γκανγκστερική ταινία. Για μένα, είναι ψυχολογικό δράμα».

Βέβαια, η δράση ξετυλίγεται στην άγρια Δύση. Στο επίκεντρο είναι ένας αιμοβόρος πρωταγωνιστής των φυλλάδων, ο Αμερικανός Ρομπέν των Δασών, αρχηγός θρυλικής συμμορίας. Ο Ρόμπερτ Φορντ, πάλι, ένας Τσάπμαν της εποχής των καουμπόηδων, που διψούσε για μία ταυτότητα και προσπάθησε να την αποκτήσει πυροβολώντας έναν θρύλο. Στην ανθρώπινη ιστορία, όλα κύκλους κάνουν, ως γνωστόν.

Ισως εκεί να βρίσκεται το κίνητρο του mega star Μπραντ, που συμμετείχε ψυχή τε και σώματι σε ένα γουέστερν, είδος ελάχιστα εμπορικό πλέον, σύμφωνα με τους ειδήμονες του Χόλιγουντ. Χώρια που το συγκεκριμένο δεν έχει καν αρκετό πιστολίδι για να τινάζεται η αδρεναλίνη στα ύψη, ενώ το σασπένς αναιρείται από την απλή ανάγνωση του τίτλου: Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ. «Είναι ο τίτλος του βιβλίου» εξηγεί ο Μπραντ, ξανθός σαν άγγελος (ή Αχιλλέας), ένα μωρό 44 Μαϊων, ανέγγιχτο (φαινομενικά) από την παπαρατσική θύελλα που έφερε στη ζωή του η Αντζελίνα και ο στρατός των παιδιών της - λες και δεν είχε αρκετούς φωτογράφους στο κατόπι του και από μόνος του. «Μου άρεσε, δεν θέλησα να τον αλλάξω. Προτίμησα να υποδυθώ τον Τζέσε Τζέιμς ως άνθρωπο και όχι ως λαϊκό μύθο. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, είναι ένας άντρας που γνωρίζει πως πλησιάζει το αναπόφευκτο τέλος του. Είναι αιχμάλωτος της διασημότητάς του, έχει κουραστεί να είναι ψεύτικος και έχει εξαντληθεί από την αυξανόμενη παράνοιά του.

Εικόνες: Στο τέλος παρακολουθείς τον Τζέιμς να σκηνοθετεί τον θάνατό του και να «επιλέγει», σχεδόν, τον Ρόμπερτ Φορντ ως δολοφόνο. Αυτό έγινε στ αλήθεια;

Μπραντ Πιτ: Ο ίδιος του έδωσε το όπλο που τον σκότωσε, ενώ μπροστά στον Φορντ έβγαλε τη ζώνη με τα πιστόλια του, κάτι που δεν συνήθιζε. Το ερώτημα των ιστορικών είναι αν όλο αυτό έγινε συνειδητά ή υποσυνείδητα κι αν προκαλούσε τον Φορντ ή αν ήταν μια έμμεση πράξη αυτοκτονίας. Το ζήτημα του ειδώλου και του φανατικού θαυμαστή ήταν ένα ακόμα θέμα που με γοήτευσε. Ο Τζέσε Τζέιμς γοητευόταν αλλά και αντιπαθούσε τον Ρόμπερτ Φορντ.

Τον συμπάθησες τον Τζέιμς;

Με συνάρπασε. Πιστεύω ότι είναι σημαντικότερο να είναι συναρπαστικός ένας χαρακτήρας παρά συμπαθής.

Ολη αυτή η τρέλα με τον θάνατό του, ο κόσμος που τραβούσε φωτογραφίες από τη σορό του και στριμωχνόταν στο σημείο που πέθανε δεν σου θύμισε τη σημερινή πραγματικότητα σε σχέση με τους σταρ;

Εμεινα έκπληκτος διαπιστώνοντας ότι υπήρχαν ακόμα και κίτρινες φυλλάδες που κατασκεύαζαν ιστορίες που απείχαν από την πραγματικότητα και ότι η έννοια του σελέμπριτι υπήρχε και τότε. Κι έχεις από τη μία τον Τζέιμς, δέσμιο της φήμης, κι από την άλλη έναν νεαρό που έχει εμμονή με τη διασημότητα και θέλει να τη χρησιμοποιήσει για να νιώσει και ο ίδιος άξιος κι όμως, τελικά, αυτή τον καταστρέφει.

Ο συνειρμός με τη δική σου περίπτωση έκανε το όλο θέμα ακόμα πιο συναρπαστικό για σένα;

Το συμπέρασμα είναι, φαντάζομαι, ότι η φήμη δεν είναι ποτέ αυτό που περίμενες να είναι, αν υποθέσουμε ότι την είχες ονειρευτεί, πράγμα που βεβαίως δεν μου συνέβη ποτέ.

Κάποιες ταινίες σου, όπως η Συμμορία των 11, μοιάζουν εύκολες στον τομέα της ερμηνείας. Το να υποδυθείς τον Τζέσε Τζέιμς τώρα ήταν απείρως πιο απαιτητικό;

Δεν θα το έλεγα. Ηθοποιία σημαίνει το να ανακαλύψεις τον τόνο, την υφή του χαρακτήρα σου, άρα η προσέγγιση είναι πάντα σοβαρή και απαιτεί έρευνα. Στη Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς, πάντως, είχα κάποια πλεονεκτήματα. Ημουν συμπαραγωγός, είχα το σενάριο στα χέρια μου έναν χρόνο και τα γυρίσματα έγιναν στο Μιζούρι, απ όπου κατάγομαι, οπότε ένιωθα πιο προετοιμασμένος.

Εφόσον η σχέση Τζέσε και Ρόμπερτ ήταν τόσο σύνθετη και έντονη, αισθάνθηκες εξαρτημένος από την ερμηνεία του Κέισι;

Αναμφίβολα η υποκριτική είναι σαν βόλεϊ. Ρίχνεις μπαλιές και σου επιστρέφονται. Χάρηκα πολύ που ο Αντριου έδωσε τον ρόλο στον Κέισι, ήμασταν φίλοι από τη Συμμορία των 11, και ήξερα πως ήταν ικανός για πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Είναι πανέξυπνος και καλοδιαβασμένος. Είμαστε ολόκληρη ομάδα που τον υποστηρίζει τα τελευταία χρόνια.

Πώς αντέδρασες όταν είδες την ταινία;

Δεν συμβαδίζει με τους γρήγορους ρυθμούς που είναι στη μόδα. Είναι φιλμ «αργής καύσης», που το κουβαλάς και την επόμενη μέρα μέσα σου. Είναι ποιητικό και λυρικό, κρύβει μια ανάσα βαθιά μέσα του. Είναι το αγαπημένο μου είδος ταινίας.

Είναι μια παράξενη τριάδα αυτοί οι τρεις: ο σκηνοθέτης, βαρήκοος και κάπως αμήχανος μπροστά μας, αν και ο Κέισι Αφλεκ μας μαρτυράει πως ήταν ιδιαίτερα δύσκολος και απαιτητικός στα γυρίσματα. Ο μικρός Αφλεκ, πάλι, εξίσου μαζεμένος με τον χαρακτήρα που ερμήνευσε, συνηθισμένος στη σκιά του «μεγάλου αδελφού», συμβιβασμένος ίσως και με τη σκιά του πανέμορφου συμπρωταγωνιστή του. Κολλητός του Χοακίν Φίνιξ και άντρας της αδελφής του, πατέρας και 32 ετών, ο Κέισι άργησε να βγει στο φως. Στην ταινία αυτή, η ερμηνεία του ως Ρόμπερτ Φορντ είναι όλα τα λεφτά - λογική και η υποψηφιότητά του για Χρυσή Σφαίρα φέτος.

Εικόνες: Σκέφτηκες ότι είναι μια επικίνδυνη ταινία αυτή, από εμπορικής πλευράς;

Κέισι Αφλεκ: Οχι. Σκέφτηκα ότι είναι διαφορετική. Και ότι για κάποιους ανθρώπους θα αποτελέσει έκπληξη. Δεν θα πουλήσει τρελά, αυτό το ξέραμε όλοι από την αρχή.

Πώς βλέπεις τη σχέση Τζέιμς-Φορντ;

Εχει όλα τα στοιχεία μιας σχέσης ερωτικής. Τη λατρευτική εμμονή του ενός, την ανομολόγητη ανάγκη του άλλου να νιώθει κολακευμένος.

Αλήθεια, είχες έναν ήρωα, όπως ο Φορντ;

Τον Μάρλον Μπράντο. Τίποτα δεν τον απομυθοποίησε στο μυαλό μου, ούτε καν η παρανοϊκή αυτοβιογραφία του. Ξέρετε, πολλοί διάσημοι είναι πολύ χειρότεροι από τη δημόσια εικόνα τους, το έχω διαπιστώσει.

Πώς σου φάνηκε ο σκηνοθέτης σου;

Απίστευτα λεπτομερής και συγκεκριμένος. Είχαμε ένα μόνιμο άγχος να ανταποκριθούμε στο όραμά του. Και είναι και κουφός και πολύ δύσκολος τύπος ο Ντόμινικ! (γέλια)

Εκανες έρευνα ώστε να πλησιάσεις τον χαρακτήρα του Φορντ;

Στηρίχθηκα στο βιβλίο αρκετά και το συζήτησα πολύ με τον Αντριου. Οι καλύτερες στιγμές μου στην ταινία οφείλονται σ' αυτόν. Κι ας μην το συνειδητοποιούσα εκείνη τη στιγμή, αφού νόμιζα ότι ο σκηνοθέτης μου είναι παλαβός.

Πολλοί θεωρούν ότι, στην ουσία, κλέβεις την παράσταση από τον Μπραντ Πιτ.

Α, ναι; Ορίστε! Η ιστορία της ζωής μου!

Τι θα θυμάσαι από τα γυρίσματα;

Το συγκλονιστικό κρύο. Και τις προσωπικές μου προκαταλήψεις για το όλο ζήτημα, τις οποίες έπρεπε να παλέψω. Ο Μπραντ έχει άλλο στυλ, είναι πιο ανοιχτός. Εγώ ήρθα σε αντιπαράθεση με τον εαυτό μου πολλές φορές μέχρι να αποδεχτώ κάποια πράγματα.

Εκανες και μία ταινία του Μπεν, το Gone, baby, gone. Πώς είναι να παίρνεις σκηνοθετικές οδηγίες από τον αδελφό σου;

Α, οι ιδέες μου είναι σίγουρα καλύτερες από τις δικές του! Τσακωνόμασταν. Με έλεγε ανόητο, τον αποκαλούσα ηλίθιο, τέτοια πράγματα. Του Μπεν του αρέσει να ανακαλύπτει πράγματα μέσα από τις πρόβες, του αρέσουν οι ερασιτέχνες ηθοποιοί... Είναι και αυτός ένας τρόπος. Ποτέ δεν συμφωνούσαμε και ποτέ δεν θα άκουγα τις φριχτές συμβουλές του!

Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ (Village) παίζεται στους κινηματογράφους από τις 10 Ιανουαρίου.