Η Έλι δεν μπορεί να μπει απρόσκλητη πουθενά, αφού η παραβίαση της ιδιωτικότητας οποιουδήποτε ανθρώπου τη σκοτώνει επιτόπου, αφαιρώντας κάθε σταγόνα αίματος από το αιώνια ανήλικο σώμα της. Ο Όσκαρ, θύμα βασανισμών στο σχολείο και πλήρους αδιαφορίας στο σπίτι, αφήνει μια χαραμάδα ανοιχτή για πιθανούς συνοδοιπόρους. Και κάθε φορά που συναντάει την Έλι στο προαύλιο, την ανοίγει όλο και πιο πολύ.

Όταν μαθαίνει την αλήθεια είναι πια αργά: η μοναξιά του χάσκει πλέον ορθάνοιχτη.

«Θες να γίνεις το κορίτσι μου;» της λέει ενώ το στόμα της στάζει ακόμα αίμα.

«Τι πρέπει να κάνω;»

«Τίποτα»

«Τότε εντάξει»

Όλα αυτά βέβαια μεταφράζονται σε μινιμαλιστικούς βορειοευρωπαϊκούς όρους, αφού πρόκειται για μια χλωμή ιστορία βρικολάκων με σημαντική απώλεια χρώματος, με αποτέλεσμα το αίμα να φαντάζει ακόμα πιο συγκλονιστικό όταν στάζει απ’ το λαιμό των αθώων. Άλλοι μεγάλοι απόντες είναι οι σουβλεροί κυνόδοντες, τα ταξιδιωτικά φέρετρα, τα σκόρδα, οι μαύρες γυαλιστερές κάπες με κόκκινη φόδρα και όλα τα υπόλοιπα κλασικά σύνεργα του επαγγέλματος.

Την πιο εύστοχη απουσία όμως σημειώνει το παρελθόν την Έλι. Ή αιώνια 12χρονη δεν ήρθε για να μας εξιστορήσει την ιστορία της κατατρεγμένης φαμίλιας της, από τη Σουηδία ως τα Καρπάθια, αλλά για να αλλάξει τη ζωή του Όσκαρ, καθώς και όλα όσα ξέραμε ως τώρα για το βαμπιρικό μύθο. Αποφεύγοντας τα φτηνά σεξουαλικά υπονοούμενα που έκαναν ολόκληρη την Αμερική να αλληθωρίζει από αναβράζον πόθο μπροστά στον καμουφλαρισμένο συντηρητισμό του «Twilight», ο Όσκαρ και η Έλι σφραγίζουν τη σχέση τους με κάτι πολύ πιο τελεσίδικο από τη συνουσία: ένα ανατριχιαστικά ματωμένο φιλί.

Μόνο που το στόμα της απέθαντης 12χρονης δεν στάζει κολακευτικό Χολιγουντιανό αίμα, προσθέτοντας μια έξτρα λάμψη στα καλογραμμένα της χείλη, αλλά είναι γεμάτο σάρκα και μοιάζει με ανοιχτή πληγή.


ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ