Στο πλευρό της Julianne Moore ξεχωρίζουν ο Alec Baldwin, η Kate Bosworth, καθώς και η αιφνιδιαστικά ώριμη Kristen Stewart σε έναν ρόλο που της δίνει την ευκαιρία να ξετυλίξει τις πραγματικές της υποκριτικές ικανότητες.
Την ταινία σκηνοθετεί το διακεκριμένο δίδυμο των Richard Glatzer και Wash Westmoreland (Quinceañera-Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής Σάντανς-2006), προσεγγίζοντας το συγκινητικό θέμα της ταινίας με αρτιότητα και ευαισθησία.
Ο Richard (Glatzer, συν-σκηνοθέτης και σύντροφος του Westmoreland) κι εγώ δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα τον Δεκέμβριο του 2011 από δύο παραγωγούς, τους Lex Lutzus και James Brown, που μας ζητούσαν να ρίξουμε μία ματιά σε ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που θα μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Ήταν μία από αυτές τις ευκαιρίες που έρχονται από το πουθενά και που οι σκηνοθέτες τις επιθυμούν διακαώς - όταν όμως διαβάσαμε το θέμα του βιβλίου επικράτησε σιωπή. Μία πανέξυπνη, γοητευτική γυναίκα που είναι στο ζενίθ της ζωής της και ανακαλύπτει ότι έχει Αλτσχάιμερ είναι ένα θέμα που μας είναι πάρα πολύ οικείο.
Νωρίτερα μέσα στην ίδια χρονιά, ο Richard επισκέφτηκε έναν νευρολόγο στο Λος Άντζελες εξαιτίας ενός ξαφνικού ελαφριού ψευδίσματος στην ομιλία του. Ο γιατρός διέγνωσε ότι πάσχει από Πλευρική Αμυοτροφική Σκλήρυνση (ALS ή Νόσος Λου Γκέρινγκ, η ασθένεια από την οποία υποφέρει ο Stephen Hawking). Τους επόμενους μήνες προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις του γεγονότος, τόσο ιατρικά όσο και συναισθηματικά. Όταν διάβασα τα πρώτα κεφάλαια στο βιβλίο εντόπισα κάποιες παράξενες ομοιότητες με τη δική μας εμπειρία: αρχικά, ο νευρολόγος που επισκέπτεται η Alice κάνει τις ίδιες ερωτήσεις που ακούσαμε με τον Richard όταν υπήρχε ακόμα η υποψία του εγκεφαλικού. Η αίσθηση φόβου που εξαπλωνόταν καθώς πλησίαζε η ώρα της διάγνωσης, η αίσθηση ότι η ζωή διακόπτεται πάνω στο καλύτερο, όλα αυτά ήταν πολύ οικεία θέματα. Θέλαμε πραγματικά να αναλάβουμε αυτή την ταινία σε εκείνη τη φάση;
Η νόσος Αλτσχάιμερ και η ALS είναι φυσικά πολύ διαφορετικές ασθένειες. Αργότερα, όταν συναντήσαμε την Elizabeth Gelfand Stearns, συνεργάτιδα της παραγωγού Maria Shriver, μας το είπε με απλά λόγια: «Η μία νόσος είναι το ακριβώς αντίθετο της άλλης. Το Αλτσχάιμερ επηρεάζει πρώτα τις νοητικές ικανότητες, ενώ στην ALS οι νοητικές ικανότητες είναι αλώβητες καθώς το σώμα…» -εκεί σταμάτησε γιατί δεν ήθελε να μας φέρει σε αμηχανία. Οι δύο ασθένειες βέβαια έχουν ομοιότητες: είναι και οι δύο θανατηφόρες, ανίατες και απομονώνουν τον ασθενή από τον υπόλοιπο κόσμο. Και το κυριότερο: και οι δύο ασθένειες ροκανίζουν την αίσθηση ταυτότητας.
Από τη σελίδα στην οθόνη
Το βιβλίο μας ρούφηξε. Είναι μια συναρπαστική ιστορία, δοσμένη με ειλικρίνεια από την Lisa Genova. Στην πορεία νιώσαμε ότι η ταινία πρέπει να έχει αμεσότητα. Το μυθιστόρημα παρακολουθεί λεπτομερώς την καθημερινή απώλεια μνήμης της Alice στη δουλειά, στη ρουτίνα της ημέρας, στην κοινωνική ζωή. Υπάρχουν βέβαια και οι δυναμικές της οικογένειας.
Ερωτευτήκαμε τον κεντρικό χαρακτήρα. Υπάρχει κάτι ανεπιφύλακτα γοητευτικό στην Alice –στο πείσμα της, τη θέληση της, το ότι δεν το βάζει κάτω. Ό,τι και να σημαίνει αυτή η αρρώστια, είναι αποφασισμένη να το χειριστεί με τον πιο πρακτικό τρόπο. Δεν ξέρω σε ποιο κεφάλαιο συνέβη αυτό, αλλά η λογοτεχνική Alice που ξεπετάγονταν από τη σελίδα αποχωρίστηκε τα σκούρα κατσαρά μαλλιά για μία φλογερή κόκκινη κόμη. «Ποια νομίζεις ότι μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο;» ρώτησα τον Richard. «Η Julianne Moore», μου έγραψε.
Όσο πιο πολύ το σκεφτόμασταν, τόσο πιο τέλειο ήταν το casting. Η Julianne μπορούσε να αποτυπώσει το σπινθηροβόλο πνεύμα και την περιπλοκότητα μιας καθηγήτριας γλωσσολογίας, αλλά και το γεγονός ότι καταλήγει τρωτή και αλλαγμένη στα τελευταία στάδια. Είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς στον πλανήτη.
Της στείλαμε ένα μήνυμα για την ταινία και διάβασε το βιβλίο πριν το σενάριο. Την επόμενη μέρα μιλήσαμε στο Skype. Μέσα σε δευτερόλεπτα μας ανακοίνωσε ότι θα το έκανε.
Κανάλι: Nova Cinema 1
Ημέρα προβολής: Κυριακή
Ώρα προβολής: 22.00 (Πρεμιέρα)
Διάρκεια: 101 λεπτά
Ηθοποιοί: Τζούλιαν Μουρ, Κρίστεν Στιούαρτ, Άλεκ Μπόλντγουιν, Κέιτ Μπόσγουορθ
