Ήθελε να κάνει το χορό "την τέχνη του 20ου αιώνα"? O Μορίς Μπεζάρ, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στη Λοζάνη της Ελβετίας σε ηλικία 80 ετών, κατάφερε να γοητεύσει το κοινό σ' όλο τον κόσμο με τις δεκάδες χορογραφίες του.

Λόγω των προβλημάτων της υγείας του, ο δημοφιλέστερος από τους γάλλους χορογράφους είχε αναγκαστεί εδώ και πολλά χρόνια να περιορίσει τη δραστηριότητά του στα Μπαλέτα Μπεζάρ Λοζάνης, τα οποία διηύθυνε εδώ και 20 χρόνια, από το 1987, αφού προηγουμένως και για 27 χρόνια βρισκόταν στις Βρυξέλλες με το Μπαλέτο του 20ου Αιώνα.

"Έβγαλα το χορό από τις αίθουσες της όπερας για να τον μεταφυτεύσω στα Παλέ ντε Σπορ, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Φεστιβάλ της Αβινιόν", έλεγε υπερήφανος που έκανε γνωστή την τέχνη του σε ένα ευρύ κοινό. Το 1973 ασπάστηκε το Ισλάμ.

Γεννημένος την 1η Ιανουαρίου 1927 στη Μασσαλία, ο Μορίς Μπερζέ (ο οποίος αργότερα υιοθέτησε, ως φόρο τιμής στο Μολιέρο, το πατρώνυμο της συζύγου του τελευταίου, της Αρμάντ Μπεζάρ) ήταν γιος του φιλοσόφου Γκαστόν Μπερζέ.

Σπούδασε φιλοσοφία, όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του για να αφοσιωθεί στο χορό, τον οποίο είχε ανακαλύψει σε ηλικία 14 ετών ακολουθώντας τις συμβουλές του γιατρού του για να "δυναμώσει το ασθενικό σώμα του". Σπούδασε κλασικό χορό στο Λονδίνο και το Παρίσι και υπέγραψε την πρώτη χορογραφία του το 1952 για τη σουηδική ταινία "Το πουλί της φωτιάς", στην οποία χόρεψε ο ίδιος.

Οι παραδοσιακοί κύκλοι του χορού στο Παρίσι αντέδρασαν στους νεωτερισμούς του και ο Μορίς Μπεζάρ έφυγε για τις Βρυξέλλες, όπου η χορογραφία του "Τελετουργία της Aνοιξης" συνάντησε θριαμβευτική υποδοχή. Στη βελγική πρωτεύουσα ίδρυσε τα Μπαλέτα του 20ου Αιώνα.

Έπειτα από μια αντιπαράθεσή του με τον Ζεράρ Μορτιέ, διευθυντή του Βασιλικού Θεάτρου ντε λα Μονέ των Βρυξελλών, ο Μπεζάρ πήγε το 1987 στην Ελβετία, όπου συνέχισε τη δουλειά του με το Μπαλέτο Μπεζάρ Λοζάνης. Οι χορογραφίες του, τις οποίες ανεβάζει στη Λοζάνη πριν κάνουν το γύρο του κόσμου, γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.

Συνολικά δημιούργησε περίπου 140 χορογραφίες, αναμιγνύοντας σ' αυτές διαφορετικά είδη (σινεμά, θέατρο ή όπερα), εποχές, στυλ και πολιτισμούς. "Ήταν ένας εξαιρετικά γόνιμος δημιουργός, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν δουλέψει όσο αυτός", δήλωσε ο βέλγος συγγραφέας Φρανσουά Βεγεργκάνς στενός φίλος του χορογράφου, ο οποίος ήταν στο πλευρό του τη στιγμή του θανάτου του, "την περασμένη νύκτα, 25 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, σε νοσοκομείο της Λοζάνης".

"Εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια διηύθυνε τελικά τον ίδιο θίασο με διαφορετικά ονόματα (Ballet de l' Etoile, Μπαλέτο του 20ου αιώνα, Μπαλέτο Μπεζάρ Λοζάνης): υπήρχε πλήρης συνέπεια στη δουλειά του", υπογράμμισε ο συγγραφέας, ο οποίος έγινε φίλος του Μπεζάρ "πριν από 46 χρόνια".

"Οι περισσότεροι νέοι θίασοι, ίσως χωρίς να το ξέρουν, του οφείλουν πολλά. Στο τέλος της ζωής του, μολονότι μου έλεγε πως πίστευε πως δεν θα μπορούσε να το κάνει, ονειρευόταν να φτιάξει ένα μπαλέτο που θα ήταν η συνάντηση ανάμεσα στην Μαρλέν Ντίτριχ και τον Τσέχοφ", δηλωσε ακόμη ο Βεγεργκάνς, ο οποίος το 2005 τιμήθηκε με το γαλλικό βραβείο Γκονκούρ.