Πραγματοποιήθηκε χ8ες η πρώτη απο τις δύο συναυλίες του James Brown στη χώρα μας, στο θέατρο Λυκαβηττού, ένα θέατρο εντυπωσιακά γεμάτο.

Στις 21.45 περίπου βγήκε στη σκηνή η Ζωή Τηγανούρια που έπαιξε με το ακορντεόν της μια funky διασκευή σε Τσιτσάνη καθώς και το κουβανέζικο Libertango (του Piazzolla) ενώ αμέσως μετά ο νεαρός ραππερ Μπράιλ με τους φίλους του κράτησε για ένα μισάωρο ακόμη, ζεστούς τους θεατές που περίμεναν υπομονετικά τον θρύλο της μαύρης μουσικής.

Στις 22.30 κατέφθασε πίσω από τη σκηνή η μαύρη λιμουζίνα με συνοδεία δύο μηχανών, από την οποία κατέβηκε ο Brown, ενώ ήδη on stage βρισκόταν η δεκαμελής μπάντα του, με αξιόλογους μουσικούς στα πνευστά και στα έγχορδα (ο μπασίστας απέσπασε πολλά από τα χειροκροτήματα μας), αλλά και οι τρεις εντυπωσιακές παρουσίες στα φωνητικά καθώς και (αγόρια) δύο ακόμη πιο εντυπωσιακές χορεύτριες.

Ο 'κύριος με τα άσπρα' (θα τον δέιτε στο intro και στο φινάλε, προσέξτε πόσο καλά ξέρει να κάνει τον κόσμο ό,τι θέλει!) παρουσίασε μέσα σε αδιάκοπο χειροκρότημα τον "πιο σκληρά εργαζόμενο μουσικό στον κόσμο", τον νονό της soul, ο οποίος με τα "I feel good", "This is a man’s world", "Get up offa that thing", "Please, please, please" και πολλά άλλα, κράτησε τον κόσμο όρθιο μέχρι τις 12.30 περίπου να πάλλεται στoυς ρυθμούς του.

Στο Livin in America, οι χορεύτεριες που μαγνήτισαν το θέατρο, εμφανίστηκαν τυλιγμένες με αμερικάνικες σημαίες, (και αυτό να ειστε ετοιμοι εσείς στη Θεσσαλονίκη να το αντιμετωπίσετε), γεγονός που σχολιάστηκε ως σημείο που θα μπορούσε να λείπει (ειδικά όταν λίγες μέρες πριν ο Axl Rose εμφανίστηκε στο Terra Vibe τυλιγμένος με μια μεγάλη ελληνική σημαία και αποθεώθηκε γι αυτό).

Απο την άλλη, δε μπορούμε να μην σχολιάσουμε και το πόσο ακομπλεξάριστος φάνηκε να είναι ο James Brown όταν κατέβηκε από τη σκηνή και πλησίασε τον κόσμο για να μοιράσει λουλούδια. Respect...

Respect και στη φωνή του που παρά τα χρόνια του είναι αψεγάδιαστη, και στην όρεξη, και στην κίνηση, και κυρίως στο ότι ήρθε και δεν ακύρωσε τελευταία στιγμή την συανυλία στη χώρα μας...

Μικρές λεπτομέρειες που αξίζει να σημειώσουμε...
* Η Amy στα vocals είναι η μόνη που απευθύνθηκε στο κοινό και το "We Love You Athens" που μας είπε, της χάρισε ένα πολύ πολύ δυνατό χειροκρότημα... Είναι η ξανθιά από τις τρεις και έχει εντυπωσιακή soul φωνή. Προσέξτε το δικό της solo, αξίζει!
Kαι μια που είμαστε στις vocalists να τονίσουμε ότι και η Sheena αλλά και η "No 1 soul sista" ήταν από τις παρουσίες που μπορούν εύκολα να κλέψουν μία παράσταση. Δεν το έκαναν, γιατί έδειξαν -όπως όλη η μπάντα- να σέβονται τον Brown και το μέγεθός του και να μην ξεπερνούν τα όριά τους, τα φόντα όμως για να στρέψουν τους προβολείς πάνω τους τα έχουν και με το παραπάνω. Τόσο με τις ξεχωριστές φωνές τους και τη 'μαύρη' κίνηση που ρέει στις φλέβες και τα κορμιά τους, όσο και με το ιδιαίτερο "μπρίο και νάζι" τους όπως είπαν χαρακτηριστικά, όσοι βρέθηκαν χθες στο Λυκαβηττό...
* Eντυπωσιακά screams από τον άνδρα backing vocals στα δεξιά της σκηνής!
* Highlight: Ενα σουρεάλ λεπτό, στο οποίο ο Brown έσκυψε, του έφεραν μία ασημένια αστραφτερή κάπα, έμεινε για λιγο σκυφτός μέσα σ αυτήν, την πήραν, σηκώθηκε και συνέχισε το show...
* Απορία: Ποιος ήταν ο κύριος που ανέβηκε στο τέλος, μεγαλόσωμος, με γραβάτα, λευκός, που εμφανίστηκε για να εισπράξει το δικό του χειροκρότημα?!... Οποιος ξέρει, ας μας στείλει mail! :-)

...Και ναι ο James Brown δε μας χαιρέτησε φεύγοντας, απλά εξαφανίστηκε μεσα σε δυνατή μουσική, συνοδευόμενος από μία από τις χορεύτριες... αλλά έτσι ταιριάζει ίσως σε έναν καλλιτέχνη σαν τον Brown, σε έναν αστέρα που λάμπει, είτε φορέσει είτε όχι το απαστράπτον κοστούμι του.