Τι: Το Τελευταίο Καραβανσαράι, (Οδύσσειες). Από το Θέατρο του Ήλιου & την Αριάν Μνουσκίν
Που: Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου
Πότε:
Α΄ μέρος: 19, 20, 26, 27 Ιουλίου
Β΄ μέρος: 21, 23, 28, 30 Ιουλίου
Α΄& Β΄ μέρος: Σάββατο 22 & Σάββατο 29 Ιουλίου

Με το εμβληματικό "Τελευταίο Καραβανσαράι", μια παραγωγή του 2003 εμπνευσμένη από τις οδύσσειες των προσφύγων, έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Θέατρο του Ήλιου και η δημιουργός του, Αριάν Μνουσκίν, ενισχύοντας με τον ισχυρότερο τρόπο τον άξονα της θεματικής ενότητας «ο ξένος» που εγκαινίασε φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών.

36 μεγάλοι και 4 παιδιά αυτοσχεδιάζουν, σκηνοθετούν και αφηγούνται σε πολλές γλώσσες (με ελληνικούς υπέρτιτλους), στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου, από τις 19 ως και τις 30 Ιουλίου, περιπλανήσεις και αποχωρισμούς, διαλυμένους κόσμους και την επιθυμία για μια καινούρια πατρίδα.

Η παράσταση που προκαλεί δέος, θαυμασμό και συγκίνηση. «Το Τελευταίο καραβανσαράι» αποτελείται από δύο μέρη, διαρκεί έξι ώρες και θα παρουσιαστεί ως εξής:
Το πρώτο μέρος, «Το Άγριο Ποτάμι», Τετάρτη 19, Πέμπτη 20 και Τετάρτη 26 & Πέμπτη 27 Ιουλίου.
Το δεύτερο μέρος, «Καταγωγές και Πεπρωμένα», Παρασκευή 21, Κυριακή 23 και Παρασκευή 28 και Κυριακή 30 Ιουλίου.
Αυτές οι παραστάσεις αρχίζουν στις 9 το βράδυ, τα εισιτήρια κάνουν 20 € και 10 € (μειωμένο).
Τα Σάββατα 22 & 29 Ιουλίου παρουσιάζονται και τα δύο μέρη, οι παραστάσεις αρχίζουν στις 8 το βράδυ και τα εισιτήρια κάνουν 30 € και 15 € (μειωμένο) αντίστοιχα.

Το Θέατρο του Ήλιου ανανεώνει ταυτόχρονα τρία θεατρικά πρότυπα: είναι ένα θέατρο πραγματικά "λαϊκό" (Βιλάρ), ένα θέατρο πραγματικά "πολιτικό" (Μπρεχτ) κι ένα θέατρο πραγματικά "γιορτινό" (Μάης 1968).

Την Αριάν Μνουσκίν που έχει διευθύνει και τις 29 παραγωγές της ομάδας απασχολεί τον τελευταίο καιρό η έννοια της προσφυγιάς και του ξενιτεμού.
Με «Το Τελευταίο Καραβάνσαράι» (2003) ανανεώνει την πολιτική ταυτότητα του Θεάτρου του Ήλιου. Εμπνέεται από μαρτυρίες προσφύγων τις οποίες η ίδια και δυο ηθοποιοί της συνέλεξαν ταξιδεύοντας σε σταθμούς συγκέντρωσης προσφύγων σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα σύγχρονα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» αποτελούν και το σκηνικό του έργου, ενώ οι τριάντα έξι ηθοποιοί διαφόρων εθνικοτήτων θα δώσουν πνοή στις ιστορίες εκατομμυρίων «ταξιδευτών» που είναι παγιδευμένοι σε κέντρα υποδοχής, δέσμιοι της νομικής αναλγησίας και της κοινωνικής αδιαφορίας. Όπως καταδεικνύει και ο τίτλος "το καραβανσαράι" προέρχεται ετυμολογικά από μια περσική λέξη και σημαίνει μεγάλος, άνετος χώρος που τα καραβάνια ξεκουράζονται - οι Οδύσσειες της Μνουσκίν αποκαλύπτουν τους νέους νομάδες που περιπλανιούνται ανά τον κόσμο, γυρεύοντας μια γη που θα την ονομάσουν πατρίδα.

Οι διάλογοι είναι σε γλώσσες διαφορετικές, τις γλώσσες των προσφύγων, με παράλληλη προβολή ελληνικών υπέρτιτλων.
Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του Θεάτρου του Ήλιου και της Triennale της Ρουρ.