ΑΚΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 2004-05: Τσαλιγοπούλου (***)

14.12.2004
Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, με την Εστουδιαντίνα, το Δημήτρη Ζερβουδάκη, τη Γιώτα Νέγκα και τον Παναγιώτη Λάλεζα σε ένα πρόγραμμα γεμάτο όμορφα τραγούδια, ωραίες φωνές και μία από τις πιο συγκινητικές ορχήστρες που έχεις ακούσει ποτέ σου. Πρόγραμμα που σε διακτινίζει σε πιο κομψές και λεπταίσθητες εποχές.


ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-34.18.020
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Πειραιώς 178, Ταύρος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Παρασκευή-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Καθημερινά: 23:00 Κυριακές 21:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με ποτό στο μπαρ: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι: 140 ευρώ
Φιάλη Κρασί: 70 ευρώ (2 άτομα)


Ημουν κι εγώ εκεί...
Η «Ακτή Πειραιώς» διαπίστωσα ότι βρίσκεται τελικά κάπου στα παράλια της Μικρασίας.
Γι αν πας, κατεβαίνεις την οδό Πειραιώς και κάπου εκεί στον Ταύρο υπάρχει μία μηχανή που σε παίρνει από τη νύχτα του σήμερα και σε πάει μέχρι τις πιο μεταξωτές μέρες του προηγούμενου αιώνα.
Τότε που τα τραγούδια είχαν λυγερές έγχορδες μέσες που δίπλωναν από τον πόνο του αποχωρισμού και κρουστές καρδιές που ράγιζαν από έρωτα.
Για τον έρωτά σου σβήνω
Σ’ αγαπώ και τι θα γίνω

Γι’ αυτό στην «Ακτή Πειραιώς» τα γαρύφαλλα είναι λευκά και η πίστα για χορό στη μέση της αίθουσας ακριβώς, για να μπορείς να μη σταματήσεις ούτε λεπτό να χορεύεις.
Εδώ, τέσσερις πολύ καλές φωνές θα κάνουν τα αυτιά σου να αγαλλιάσουν, τα πόδια σου να κινητοποιηθούν και το βάρος που έχεις στο στήθος να μεταμορφωθεί σε απαλό φτερούγισμα.
Θα ακούσεις σμυρναίικα (από τα πιο όμορφα), λαϊκά (από τα πιο μερακλίδικα) και μερικά σύγχρονα τραγούδια από το ρεπερτόριο της Ελένης Τσαλιγοπούλου.
Θα ακούσεις τη δυναμική, δυνατή και ‘καθαρή’ λαϊκή φωνή της Γιώτας Νέγκα, την απίστευτη τενόρο του Παναγιώτη Λάλεζα, και τη γεμάτη ζεστές βαθιές γωνίες του Δημήτρη Ζερβουδάκη,.
Το πρόγραμμα τιτλοφορείται «της Ελενίτσας» , κι επειδή είναι όνομα και πράμα, θα παρακολουθήσεις την Ελένη Τσαλιγοπούλου να δίνει τα ρέστα της και όλη την ενέργειά της μέχρι να καταφέρει ν’ ανεβάσει στην πίστα και τον τελευταίο και πιο ‘παγωμένο’ παριστάμενο.
Ομορφες βραδιές με λίγα λόγια.

Πρόγραμμα:
Δυναμικό, φίνο, λαϊκο-νταλκαδιάρικο, ναζιάρικο, με τραγούδια που αν δεν σε συγκινήσουν θα είσαι από άλλο πλανήτη και όχι Ελληνας και το οποίο εκπέμπει μία χαρά για τη ζωή που λείπει πάρα πολύ από γύρω-γύρω.

Τελικά αξίζει να πάω;
Αν σου αρέσουν τα σμυρναίικα τραγούδια και τα μεγάλα λαϊκά τραγούδια εδώ είναι το μέρος που θα τα ακούσεις (και θα τα χορέψεις) καλύτερα από οπουδήποτε αλλού.
Θέλει ποτό και κέφι η βραδιά που θα περάσεις εδώ οπότε έσω προετοιμασμένος.
Και θέλει και η καρδιά να μπορεί να λυγίσει μπροστά στα όμορφα πράγματα γιατί αλλιώς δεν...
Και το λέω αυτό γιατί βγαίνοντας έπεσα πάνω σε μια «αποψάτη» παρέα, (η οποία θα έπρεπε μάλλον να βρίσκεται στο μαγαζί της κυρίας Κοκκίνου & του κυρίου Τσαλίκη) που είχε ‘ξινίσει’ τη μούρη της διότι της φάνηκαν πολύ «παλαιά» όλα αυτά? και «ξεπερασμένα». (Ακούω μεγάλες ανοησίες από τους λάθος πελάτες των καταστημάτων ορισμένες φορές).
Σε αυτήν την παρέα λοιπόν θέλω να ζητήσω από όλη την παρέα της Ακτής Πειραιώς να αφιερώσει το τραγούδι:
Εγώ κρασί δεν έπινα, ούζο για να μεθύσω
Τώρα τα πίνω και τα δυο για να σε λησμονήσω

Αν και προσωπικώς, συνεχίζω να μην πίνω και αυτούς τους πελάτες τους λησμόνησα τρία δεύτερα αργότερα..

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Θα ξεκινήσω με ένα από τα γνωστά παραληρήματά μου για την Εστουδιαντίνα, ορχήστρα που μόνο με τη λέξη συγκινητική μπορώ να την περιγράψω.
Παράγει ήχους ακριβείς, λεπτούς, κομψούς, αισθηματίες, πολύχρωμους και πάρα πολύ αισθησιακούς και νομίζω ότι χρωστάμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Γιώργο Νταλάρα που την έβαλε στη ζωή μας.
Σ’ αυτό το πρόγραμμα άκουσα επίσης ένα από τα μελωδικότερα βιολιά που παίζουν στην Ελλάδα σήμερα, το αριστούχο βιολί του Κυριάκου Γκουβέντα που κράτησε το αυτί μου τεντωμένο και την καρδιά μου σε εγρήγορση πάρα πολλές στιγμές.
Εδώ και ο Μανώλης Καραντίνης με το μπουζούκι του να συνοδεύει τα εξαίρετα λαϊκά τραγούδια του προγράμματος.
Εδώ και ο Μανώλης Πάππος μεγάλος λαϊκός μουσικός, που παίζει μπουζούκι και μπάντζο!
Στο κλαρίνο ο Σταύρος Κουσκουρίδης, στο κανονάκι ο Πάνος Δημητρακόπουλος και στο σαντούρι ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, ο οποίος εκτός από πολύ καλός σολίστ είναι και ο καλλιτεχνικός διευθυντής της φοβερής αυτής ορχήστρας και άρα το ΜΠΡΑΒΟ τού το οφείλω κεφαλαίο.
Νίκος Καπηλίδης στα τύμπανα, Θεόδωρος Κυδωνιέας στην κιθάρα, Γιώργος Κωτσίνης στο κλαρίνο και στο καβάλι.
(Εννοείται ότι όλοι όσοι αναφέρονται εδώ παίρνουν ένα μεγάλο άριστα δέκα για τον καλοκουρδισμένο αλλά και ευαίσθητο ήχο στην παραγωγή του οποίου συμβάλλουν.
Συνεχίζω με τον Γιάννη Καραμανώλα στο κοντραμπάσο, τον Φάνη Φωτόπουλο στην τρομπέτα, και τον Λεωνίδα Παλαμιώτη στο τρομπόνι.
(Εχει κι άλλους..)
Κώστας Μερετάκης και Δημήτρης Εμμανουήλ, στα κρουστά, Δήμος Βαγιούκας στο ακορντεόν, και Νίκος Μέρμηγκας σε πολλά νυκτά έγχορδα.
Και ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν γιατί είναι όλοι τους υπέροχοι και θα ήταν μεγάλο σφάλμα μου να έχω παραλείψει κάποιο όνομα.
Να πω όμως και μια μικρή γκρίνια για τον (ήπιο) ήχο στο μαγαζί ο οποίος ‘μπούκωνε’ ειδικά στους χαμηλούς ήχους και καθιστούσε πολλές φορές δυσανάγνωστα τα λόγια που τραγουδούσαν οι ερμηνευτές (ειδικά από τη φωνή του Δημήτρη Ζερβουδάκη ο ήχος ‘έκλεβε’ το ένα τρίτο της).

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...:
[email protected]