Η ομάδα Θεάτρου 6mendary μας καλεί να αναρωτηθούμε εάν μπορούμε να ξεφύγουμε από το σύστημα όταν το φέρουμε μέσα μας με την παράσταση «Υπό Έλεγχο». Εμείς μιλήσαμε με έναν από τους πρωταγωνιστές της, τον Φρίξο Μανασάκη, στην προσπάθειά μας να ανιχνεύσουμε τι συμβαίνει στην παράσταση αυτή….
Πείτε μας λίγα λόγια για το τι θα δούμε στο «Υπό ¨Ελεγχο»
Όπως λέει και ο συγγραφέας του έργου (Φ. Σοντατζ) το ‘’υπο έλεγχο’’ είναι ένα έργο-κόσμος, ένα έργο-τοπίο που σκιαγραφεί με τρόπο αποσπασματικό, θραυσματικό, ένα σύμπαν όπου η παρακολούθηση είναι γενικευμένη και όπου το φανταστικό μπερδεύεται με το πραγματικό. Μέσα από αυτές τις πολλαπλές σκηνές μας δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψουμε τους διάφορους μηχανισμούς μιας κοινωνίας και τους διάφορους κατοίκους μιας πραγματικότητας που αντικατοπτρίζει ό,τι ζούμε σήμερα.
Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε ιδιαίτερα στην παράσταση αυτή;
Πρώτα απ’ όλα το ίδιο το κείμενο. Όταν έπεσε στα χέρια μας βέβαια αρχικά τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Απο τη μία άρεσε σε όλους παρα πολυ, απο την άλλη εξ’αρχής ανακαλύψαμε και τη δυσκολία του να στηθεί ένα σπονδυλωτό έργο με 22 επεισόδια. Εδώ έρχεται η πολύτιμη συνεργασία του Κ. Γάκη στη σκηνοθεσία αλλά και στη μουσική σύνθεση. Η διαδικασία των προβών κράτησε περίπου 5 μήνες, επώδυνη και εποικοδομητική ταυτόχρονα, μιας και βγήκαν πολύ όμορφα πράγματα απο όλη την ομάδα.
Τι θα θέλατε να «πάρει» μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Σίγουρα δε θέλουμε να ‘’πάρει’’ κάτι συγκεκριμένο ο εκάστοτε θεατής. Εμείς προσπαθούμε να βάλουμε το θεατή στον κόσμο που φτιάχνουμε σε κάθε παράσταση με διάθεση παιχνιδιάρικη και αρκετά σαρκαστική. Απο κει και πέρα έχουμε δει απο πέρυσι που παίζουμε το έργο οτι αυτό ακουμπά σε πολλούς και δίαφορους προβληματισμούς των θεατών και της κοινωνίας. Με άλλα λόγια προσπαθούμε να εντείνουμε αυτούς τους προβληματισμούς κι όχι να δώσουμε μια απαντηση.
Πού συναντά η παράσταση το ….σήμερα;
Το έργο είναι εντελώς επίκαιρο, με το που το διαβάσαμε, όλοι κάναμε τον παραλληλισμο με το προφητικό-δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 του Τζ. Όργουελ. Όπως λέει και ο τίτλος, ο ‘’έλεγχος’’ είναι το κύριο θέμα του έργου, έλεγχος που βιώνουμε με διάφορες μορφές στις σημερινές κοινωνίες και μικροκοινωνίες.
Μπορούμε τελικά να κρατήσουμε τη ζωή μας, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία Υπό Έλεγχο;
Νομίζω οτι το θέμα είναι κατα πόσο μπορούμε να ξεφύγουμε ατομικά, αλλά και σαν κοινωνία απο τον έλεγχο που βιώνουμε καθημερινά. Το να θεωρεί κάποιος που ζει στις σύγχρονες κοινωνίες οτι δεν ελέγχεται ποικιλοτρόπως είναι αν μη τι άλλο ουτοπικο. Εμείς μέσα απο την παράσταση θέτουμε το ερώτημα του κατα πόσο μπορούμε να ξεφύγουμε απο ενα ‘’σύστημα’’ που μας έχει διαβρώσει τόσο που πλέον το φέρουμε μέσα μας., ο έλεγχο
Πόσο ανάγκη έχουμε από την κόκκινη μύτη ενός…κλόουν;
Σίγουρα έχουμε μεγάλη ανάγκη απο την κόκκινη μύτη ενος...κλόουν, απο την άποψη οτι έχουμε ανάγκη σίγουρα το χρώμα στη μουντή και γκρίζα κοινωνική πραγματικότητα., αλλά και ανάγκη για μια πιο παιδική και ανάλαφρη ματιά στον κόσμο. Αν βλέπαμε τα πράγματα, όπως τα βλέπαμε οταν ήμασταν παιδια, πιστεύω θα ήμασταν καλύτερα.
Ποιοι κατά τη γνώμη σας στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα είναι ή θα πρέπει να γίνουν οι σύγχρονοι κλόουν;
Αρχικά πρέπει να είναι άτομα ή ομάδες ατόμων που δεν θα έχουν το πρόβλημα και τη ντροπή να φορέσουν την κόκκινη μύτη, αλλά και άτομα που κάτι θα έχουν να πούν βάζοντας μια κόκκινη μύτη. Ο νούς μου αυτόματα πάει στους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Αυτοι πιστεύω πρέπει να βγούνε μπροστα πιο δυνατά και πιο αποφασιστικά.
Κοιτώντας με μια πιο κριτική ματιά την ελληνική θεατρική πραγματικότητα, πως αισθάνεστε; Είστε ικανοποιημένος ή και εκεί χρειάζεται ένα γενικό restart;
Ικανοποιημένος όχι, καθόλου απο τη γενική εικόνα και κατάσταση. Η ανεργία των ηθοποιών είναι περίπου στο 95%. Όπως είχα ακούσει απο κάποιο φίλο ηθοποιο μεγαλύτερο σε ηλικία, στη σύγχρονη ελληνική θεατρική πραγματικότητα έχει διαπραχθεί εργασιακο έγκλημα, απο την άποψη οτι πριν 25-30 χρόνια οι εγγεγραμένοι ηθοποιοι ήταν γύρω στους 700 και σήμερα κοντά στις 20.000. Το πρόβλημα δυστυχώς όπως και όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι πολυδιάστατο και δυσεπίλυτο.
Μελλοντικά σχέδια;
Όταν κάνουμε σχέδια , κάποιος άλλος γελάει... Όχι δεν υπάρχουν σχέδια, τόσο ατομικά, αλλά και σαν ομάδα προσπαθούμε να επικεντρωνόμαστε κάθε φορά στο τώρα.
Γεωργία Οικονόμου
