Τα αριστουργήματα που μας έδωσαν μέχρι τότε ήταν υπέραρκετά για να τους αναφέρει η ιστορία ως μία από τις μεγαλύτερες μπάντες όλων των εποχών. Από τότε το όνομα αποδείχθηκε πολύ βαρύ για να το κουβαλήσουν στις πλάτες τους ο Gilmour και η υπόληψη παρέα. Ας μη γελιόμαστε όμως. Από μόνο του το όνομα φέρνει πωλήσεις.
Μουσικά θα ήταν προτιμότερο να χωρίσουμε την πορεία τους σε δύο περιόδους. Την Pink Floyd και την μετά-Waters Floyd εποχή. Η διάλυση των Floyd ήταν αναπόφευκτη αφού τα «εγώ» των Roger Waters και David Gilmour ήταν πολύ μεγάλα ώστε να χωρέσουν στο ίδιο συγκρότημα. Ο ευφυής Syd Barrett είχε φύγει πολύ νωρίτερα από το σκηνικό, το 1969.
Η είδηση της κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ τάραξε τα νερά την χρονιά που μας πέρασε. Η πρώτη σκέψη ήταν αυθόρμιτη «Επιτέλους οι Waters και Gilmour παρέα με τον Nick Mason (τύμπανα) βρέθηκαν ξανά μαζί μετά από τόσα χρόνια». Ο χαρισματικός Richard Wright (πλήκτρα) είχε φύγει από τη ζωή το 2008. Όποιος πίστεψε κάτι τέτοιο προσγειώθηκε πολύ γρήγορα στην πραγματικότητα μιας και ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Το Endless River δεν είναι τίποτε άλλο από ηχογραφήσεις που έκαναν οι Wright, Gilmour και Mason το διάστημα 1993-1994 για τη δημιουργία του Division Bell (1994) και για κάποιο λόγο δεν χρησιμοποιήθηκαν στο άλμπουμ. Συμπεριλήφθηκαν και κάποιες ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις που μέχρι σήμερα είχαμε ακούσει ανεπίσημα σε μορφή bootleg.
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως προτάθηκε στον Waters να συμμετάσχει και σύμφωνα με δημοσιεύματα αρνήθηκε. Πριν δύο χρόνια περίπου ο Gilmour σκέφτηκε να ακούσει ξανά το ηχογραφημένο υλικό και παρέα με τον Mason αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο άλμπουμ.
Εκτός από το σχετικό ρετουσάρισμα, έγιναν και κάποιες επιπλέον ηχογραφήσεις ώστε να δημιουργηθεί ένα άλμπουμ «του 21ου αιώνα» όπως δήλωσε ο Gilmour. Το άλμπουμ δεν μπορείς να πεις ότι είναι κακό. Οι συντελεστές του είναι σημαντικές προσωπικότητες και μουσικοί. Θα έπρεπε να προσπαθήσουν πολύ ώστε να κάνουν κακό άλμπουμ.
Δεν είναι όμως ένα ηχογράφημα που αν έλειπε από την δισκογραφία τους θα δημιουργούσε τρύπα. Ίσως να μην είναι αυτό που θα άξιζε στους Pink Floyd για τελευταίο άλμπουμ (τελευταίο γιατί έτσι δήλωσε ο Gilmour).
Το τίμιο θα ήταν να μην έφερε πάνω του το όνομα του συγκροτήματος και έτσι θα το αντιμετωπίζαμε όλοι με με μεγαλύτερη επιείκεια και χαλαρότητα. Από ένα νέο άλμπουμ των Floyd περιμένεις κάτι παραπάνω. Δεν μπορεί να πει κανείς με ακρίβεια τι είναι αυτό, γιατί βρίσκεται καλά κρυμμένο στο μυαλό τους και σου αποκαλύπτεται μόνο όταν το ακούσεις.
Το Endless River αποτελείται από 18 ηχογραφήματα από τα οποία μόνο το ένα (Louder Than Words) έχει φωνητικά. Τους στίχους στο τραγούδι έχει γράψει η γυναίκα του Gilmour, Polly Samson. Το άκουσμα του φέρνει αρκετές μνήμες από το παρελθόν κάτι που δημιουργεί νοσταλγική διάθεση ενώ οι ambient ήχοι σε ταξιδεύουν.
Σίγουρα λείπει ο Roger Waters και για κάποιον πιο σκληροπυρηνικό ο Syd Barrett, αλλά αυτό δεν αλλάζει. Προσωπικά το αγόρασα και δεν το έχω μετανιώσει. Είχα όμως στο μυαλό μου πως ακούω ένα ηχογράφημα της μετά-Waters Floyd εποχής.
Αξίζει να βρείτε χρόνο και να ακούσετε ολόκληρο το άλμπουμ και όχι μεμονωμένα τραγούδια, όπως άλλωστε θα πρέπει να γίνεται και με όλα τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Οι Pink Floyd από την πρώτη στιγμή δημιουργούσαν θεματολογικά άλμπουμ και έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε, ακόμα και σε αυτή τη περίπτωση.
Το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Αιγύπτιου καλλιτέχνη Ahmed Emad Eldin. Στην παραγωγή συμμετείχαν ο μηχανικός ήχου Andy Jackson, ο παραγωγός/κιθαρίστας Phil Manzanera και ο μπασίστας των Killing Joke, Martin Glover (Youth).
Ο Waters δεν έχει μιλήσει ακόμη για το άλμπουμ. Οι μόνες του δηλώσεις είχαν έρθει λίγο πριν την κυκλοφορία του. «Θέλω να θυμίσω στους φίλους του συγκροτήματος πως δεν κυκλοφορεί κανένα άλμπουμ μου το Νοέμβριο. Οι Gilmour και Mason κυκλοφορούν ένα άλμπουμ με τίτλο Endless River. Έχω φύγει από τη μπάντα εδώ και 29 χρόνια...» έγραψε στο Facebook.
Tip. Ακούστε το με κλειστά τα μάτια. Θα σας ταξιδέψει.
Υ.Γ. Είμαστε σίγουροι πως είναι το τελευταίο τους άλμπουμ;
Δημήτρης Κοτάκος
